Blog

Korzyści z posłania dziecka do przedszkola

dziecko w przedszkolu

Każdy rodzic posyłając dziecko do przedszkola staje przed niemałym wyzwaniem. Niepokój o malucha, troska o to jak sobie poradzi i czy zaadaptuje się w grupie rówieśniczej, to tylko niektóre spośród myśli, które spędzają sen z powiek rodziców. Jednak etap przedszkolny jest w życiu każdego dziecka bardzo istotny i nie należy go omijać, gdyż niesie dla malucha wiele korzyści.

Dziecko rozwija się społecznie.

Pierwszą i zarazem najważniejszą zaletą, która płynie z uczestnictwa dziecka w życiu przedszkolnym jest adaptacja społeczna. Dziecko w przedszkolu uczy się pewnych zasad, którymi należy się w życiu kierować. Poznaje je i zaczyna funkcjonować w zgodzie z nimi. W przedszkolu maluchy uczą się dzielić z innymi, czekać na swoją kolej, ale również poznają zdrową rywalizację. Jest to szczególnie istotne w przypadku jedynaków, jednak wszystkie dzieci powinny uczyć się funkcjonowania w społeczeństwie.

Dziecko uczy się nowych rzeczy.

Przedszkole funkcjonuje w oparciu o pewną podstawę programową. Oczywiście w przypadku najmłodszych nie są to przesadnie trudne zadania. Są natomiast istotne z punktu widzenia rozwoju dziecka. Nauka wierszyków i piosenek czy prace plastyczne korzystnie wpływają na rozwój dziecka. Dodatkowo prace manualne poprawiają koordynację oko-ręka, która jest niezbędna przy nauce pisania i w dalszej edukacji szkolnej.

Dziecko poznaje świat.

W przedszkolu maluchy uczą się nie tylko od przedszkolanek, ale również od siebie. W grupie dzieci częściej są skłonne przyjąć za swoje zachowania, które wcześniej nie były dla nich akceptowalne. Przykładowo chętniej poznają nowe smaki, kiedy widzą, że rówieśnicy jedzą dane potrawy.

dziecko przedszkole
Radość z zabawy

Dziecko w przedszkolu świetnie się bawi.

To nie prawda, że dzieci w przedszkolu tylko się uczą. W grupie przedszkolnej jest mnóstwo czasu na wspólną, kreatywną zabawę. A taka zabawa to doskonała okazja do nawiązywania pierwszych przyjaźni.

Dziecko w przedszkolu poszerza horyzonty.

Dzieci, które uczęszczają do przedszkola poznają rytm dnia i tygodnia. Uczą się systematyczności i poznają nowe rzeczy. W przedszkolu dowiedzą się czym jest Marzanna, jak obchodzi się pierwszy Dzień Wiosny i wspólnie przygotują ozdoby choinkowe. W przedszkolu nie ma miejsca na nudę, a nauka przez zabawę jest na porządku dziennym!

Dziecko uczy się samodzielności.

Każdy rodzic wie, że początki w przedszkolu bywają trudne. Ale umożliwienie dziecku samodzielnego działania jest niezwykle ważne. Dzięki temu maluchy nauczą się spędzać czas bez rodziców i zdobędą własną przestrzeń. Pozostawione w przedszkolu zaczną samodzielnie wykonywać czynności, w których często wyręczają ich inni. A to pierwszy krok do samodzielnego, dorosłego życia w przyszłości.

Dlatego drodzy rodzice, nie bójcie się posyłać swoich pociech do przedszkola! Czeka tam na nie  nauka, zabawa i mnóstwo radości!

Czytaj więcej

PLAN PRACY DYDAKTYCZNO – WYCHOWAWCZEJ NA MIESIĄC MARZEC GRUPA 3-LATKÓW – PRZEDSZKOLE JÓZEFÓW

przedszkole

 

PLAN PRACY

DYDAKTYCZNO – WYCHOWAWCZEJ

NA MIESIĄC MARZEC

GRUPA 3-LATKÓW – PRZEDSZKOLE JÓZEFÓW

 

LUBIĘ KSIĄŻKI

  • Dziecko rozumie sens czytanego wiersza.
  • Dopasowywanie odpowiednich elementów do ilustracji.
  • Określanie kierunku i położenia przedmiotu.
  • Uważne słuchanie i przeliczanie dźwięków.
  • Dopasowywanie charakterystycznych przedmiotów do postaci z bajek.

WIOSNA

  • Wykonywanie eksperymentów graficznych farbami.
  • Klasyfikacja przedmiotów według przeznaczenia.
  • Posługiwanie się podczas zabawy nazwami pór roku.
  • Podejmowanie samodzielnych aktywności poznawczych.
  • Obserwacja zmian zachodzących wiosną w ogrodzie.
  • Udział w zabawach tropiących.

O CZYM SZUMI LAS?

  • Rozpoznawanie charakterystycznych cech wiosennej pogody.
  • Poprawne opisywanie kolejności zdarzeń
  • Rozpoznawanie zjawisk atmosferycznych.
  • Rozpoznawanie zwierząt na obrazkach.
  • Dokonywanie pomiarów,
  • Posługiwanie się pojęciami dotyczącymi dnia i nocy.

W TEATRZE

  • Poznanie zasad właściwego zachowania.
  • Rozpoznawanie właściwego zachowania u innych ludzi.
  • Rozpoznawanie miejsca i kierunku na kartce.
  • Zapoznanie z zawodem aktora.
  • Wczuwanie się w emocje i przedstawianie ich.

Nasze zajęcia (Przedszkole Józefów) są zgodne z podstawą programową opublikowaną przez Ministerstwo Edukacji Narodowej. Szczegóły podstawy dostępne są na stronie MEN

Czytaj więcej

Jak wyznaczać dziecku granice?

Prawdą jest, że dziecku trzeba wyznaczać granice. Jest to istotna kwestia wychowania. Najtrudniejszym aspektem dla rodzica jest jednak bycie asertywnym i konsekwentnym, zwłaszcza, gdy ich własne granice w przeszłości były zaburzone lub nie było ich wcale.

To od nas – rodziców zależy, czy, i jakie granice postawimy własnemu dziecku. Z wielu względów psychologicznych granice te mogą różnić się w zależności od osoby – nie ma w tym nic dziwnego. W dużym stopniu podyktowane są one naszymi najmłodszymi latami, w których to obserwowaliśmy i ‘’przywłaszczaliśmy’’ sobie zwyczaje rodziców. Umiejętność stawiania granic (lub jej brak) zależy zatem przede wszystkim od własnych doświadczeń, warunków, w których się wychowywaliśmy oraz naszych umiejętności komunikacyjnych z innymi ludźmi.

Jeżeli my sami wychowywaliśmy się domu, w którym panują jasno określone zasady – wówczas nie powinniśmy mieć kłopotu z wyznaczeniem ich swojemu dziecku. Nie w każdej rodzinie jednak wygląda to tak samo, a okazuje się, że granice, które nam stawiano, lub które stawiamy sami są zaburzone.

Faktem jest jednak, że brak granic oznacza niestabilność w relacji – zarówno na poziomie rodzica jak i dziecka. Skutkuje to problemem w nawiązywaniu kontaktów, w domu, w szkole, a potem w pracy. Stajemy się albo ‘’ofiarą’’, albo ‘’katem’’, w relacjach czujemy się zagrożeni i niepewni.

Przez to stajemy się ludźmi słabymi, żyjącymi w swoistej bańce, zamknięci na perspektywy i świat. Ta bańka zamiast ustalonych granic skutecznie oddziela nas od ludzi i świata, sprawiając, że stajemy się samotni i nieszczęśliwi.

Jak budować świadome, ale stanowcze granice w relacji ze swoim dzieckiem?

Pamiętajcie – najważniejsza jest rozmowa, a nie nakazy czy zakazy. Granice i zasady ustalajcie wspólnie, aby dla obu stron były one zrozumiałe i jasne. Utrwalaj je przykładami i tłumaczeniami, aby mieć pewność, że dziecko słucha i rozumie.

Kolejną kwestią jest sposób, w jaki mówisz do dziecka. Ważne jest, abyś mówił do niego osobiście, a nie ogólnie. Na przykład: ‘’Nie chcę, abyś wychylał się przez okno, bo boję się, że mógłbyś zrobić sobie krzywdę’’, brzmi dla dziecka zupełnie inaczej niż ‘’Nie wychylaj się przez okno, bo tak nie można’’. Dziecko wie i rozumie, że jest dla Ciebie ważne i że troszczysz się o jego dobro.

I po trzecie – pamiętaj, że dziecko nie jest robotem, a indywidualną istotą, która ma własne myślenie i emocje. Odnoś się do niego z szacunkiem, słuchaj jego potrzeb i szukaj wspólnych rozwiązań. Pamiętaj także o byciu konsekwentnym – nie stawiaj granic z dnia na dzień dziwiąc się, że dziecko się nie słucha. Porozumienie i wzajemny szacunek przede wszystkim.

Czytaj więcej