Blog

Origami u dziecka

Origami to sztuka składania papieru, która wywodzi się z Japonii. Jej początki sięgają VII wieku, choć szybko trend ten rozprzestrzenił się na cały świat. W naszym przedszkolu organizujemy zajęcia origami, gdyż sztuka ta jest także metodą pracy wychowawczej, mającą wpływ na stymulację rozwoju i zdolności myślenia u dzieci.

 

Działanie terapeutyczne origami

 

Origami wykazuje działanie terapeutyczne, które wykorzystywane jest szczególnie w pracy z dziećmi. Bardzo często terapię stosuje się u dzieci z deficytami rozwojowymi, lecz nie tylko, gdyż origami wspiera rozwój malucha pod względem manualnym oraz poznawczym. Dzieci składające figurki z papieru uczą się cierpliwości i wytrwałości w dążeniu do celu. Origami sprawdza się jako metoda wyciszenia dzieci nadmiernie pobudzonych. Dzieci, uczące się składać papier kształcą zdolności manualne i czynności samoobsługowe. Taka praca wzmacnia także kondycję wzrokowo-ruchową, a przy okazji uczy twórczego myślenia.

 

Działanie edukacyjne origami

 

Praca z origami stymuluje mózg do pracy, co sprawia, że dziecko szybciej i łatwiej przyswaja nową wiedzę. Taka zabawa stanowi doskonałe przygotowanie do nauki czytania i pisania. Według badań składanie papieru ma dobry wpływ między innymi na takie umiejętności, jak:

  • sprawność językowa;
  • czytanie i słuchanie ze zrozumieniem;
  • dokładność i estetyka pisania;
  • zapamiętywanie;
  • procesy poznawcze.

 

Origami w przedszkolu

 

Przygodę z origami warto zacząć już w wieku przedszkolnym, aby wspomóc rozwój dziecka. To właśnie dlatego, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom rodziców, w naszym przedszkolu prowadzimy zajęcia ze składania papieru. Dzieci w przedszkolu bardzo chętnie chłoną wiedzę i lubią uczyć się nowych rzeczy. Z radością próbują nowych umiejętności, jednocześnie kształcąc swoje zdolności manualne. W naszej placówce zaczynamy od najłatwiejszych modeli i stawiamy na naukę poprzez zabawę. Do złożonych figurek dzieci mogą dodawać elementy dekoracyjne, tworząc unikalne, ciekawe konstrukcje z papieru. Origami to rewelacyjna metoda pracy z dziećmi, której zalety są niezaprzeczalne

Czytaj więcej

Terapia ręki – co to jest?

W przedszkolach wielokrotnie wykonuje się zajęcia, podczas których maluchy zdobywają różne umiejętności. Oprócz zalecanej podstawy programowej w naszym przedszkolu przeprowadzana jest także terapia ręki. Co to jest i na czym polega?

 

Czym jest terapia ręki?

 

Celem ćwiczeń jest przygotowanie obręczy barkowej,  zbudowanie stabilizacji centralnej oraz poprawa propriocepcji, mająca nauczyć dzieci poprawnego siedzenia przy stoliku.

 

Wśród ćwiczeń wstępnych terapii ręki w przedszkolu wyróżniamy:

  • czołganie się;
  • chód kraba;
  • turlanie po podłodze;
  • chód na czworakach;
  • obroty rąk;
  • ruchy rąk na boki i do przodu;
  • wałkowanie piłką;
  • przybijanie piątek.

 

W terapii ręki wykorzystuje się także ćwiczenia koordynacji wzrokowo-ruchowej, niezbędnej do sprawnego przepisywania z tablicy, takie jak:

  • chodzenie po równoważniach;
  • kozłowanie piłki;
  • odbijanie piłki od ściany i łapanie jej;
  • chodzenie stopa za stopą do przodu i do tyłu.

 

Ćwiczenia ruchów precyzyjnych, pomocne przy trzymaniu narzędzia pisarskiego:

  • wydzieranie pasków z papieru;
  • malowanie farbami przy pomocy palców;
  • zabawy z plasteliną i modeliną;
  • zwijanie pasków papieru w kulki;
  • zabawy w piasku kinetycznym.

 

Jakie są cele terapii ręki?

 

W przedszkolu terapia ręki przeprowadzana jest przede wszystkim po to, aby usprawnić mechanizmy, odpowiedzialne za kontrolę ruchów kończyny górnej. Jej celem jest nauczenie dziecka, jak poprawnie trzymać narzędzie pisarskie i się nim posługiwać. Terapia ma poprawić koordynację wzrokowo – ruchową i wypracować stabilizację mięśni ręki oraz obręczy barkowej. Wśród głównych celów terapii ręki wyróżniamy:

  • poprawę sprawności manualnej;
  • wzmocnienie koncentracji;
  • usprawnienie chwytu;
  • poprawę koordynacji oko – ręka;
  • rozwój umiejętności planowania ruchu;
  • rozwój precyzji ruchów rąk.

 

Terapia ręki w przedszkolu przeprowadzana jest w sposób, który ma zainteresować dziecko. Opiekunowie stawiają na naukę poprzez zabawę, starając się wzbudzić w maluchach motywację do działania i satysfakcję z osiągniętych rezultatów.

 

Czytaj więcej

Wpływ plastyki na rozwój dziecka

Dzieci już od najmłodszych lat chętnie sięgają po kredki i kartki po to, aby rysować. Jest to ciekawe zajęcie, uwielbiane przez większość przedszkolaków. Za pomocą rysunków maluchy przedstawiają swoje postrzeganie otoczenia. Chętnie rysują członków rodziny, zwierzęta, przyrodę. Rozwój umiejętności plastycznych jest więc ważny nie tylko w kształtowaniu pasji, ale też w budowaniu zdolności dzielenia się emocjami oraz samorealizacji.

 

Zajęcia plastyczne w przedszkolu – jakie są ich zalety?

 

Nauczyciel oraz środowisko przedszkolne spełniają dużą rolę w zakresie zapewniania warunków do rozwoju umiejętności plastycznych u dziecka. W naszym przedszkolu organizujemy zajęcia z edukacji plastycznej, których zadaniem jest pomóc maluchom w rozwijaniu umiejętności z rysunku. Zapewniamy odpowiednie materiały oraz podsuwamy ciekawe rozwiązania, które dziecko może wykorzystać, tworząc własną rzeczywistość na papierze.

 

Zajęcia plastyczne będą obejmować zarówno tworzenie prac w grupie, jak i indywidualnych rysunków. Dajemy dzieciom do dyspozycji kredki, farby i inne elementy, które mają zainspirować je do działania. Gorąco zachęcamy także rodziców do rozwoju zainteresowań z tej dziedziny w domach. Współtworzenie dzieł plastycznych z dzieckiem to świetna forma spędzania wolnego czasu.

 

Zajęcia plastyczne a rozwój dziecka – korzyści

 

Zabawy z plastyką pozwalają na rozwijanie zainteresowań i uzdolnień u dziecka. Dla wielu maluchów jest to też wspaniała zabawa i możliwość wykazania się kreatywnością. Takie ćwiczenia wpływają na rozszerzenie wyobraźni, zwiększenie poczucia estetyki oraz rozwój pamięci wzrokowej. Dzieci nieśmiałe poprzez sztukę mają możliwość wykazania ekspresji i zyskania pewności siebie.

 

Wśród korzyści z zajęć plastycznych w przedszkolu wyróżniamy:

  • rozwój wyobraźni i ciekawości poznawczej;
  • stymulacja wrażliwości wzrokowej i dotykowej;
  • rozwój umiejętności świadomej obserwacji otaczającego świata;
  • kształtowanie zdolności skupienia i koncentracji uwagi;
  • rozwój podstawowych operacji umysłowych, takich jak analizy i uogólnienia.
Czytaj więcej

Jak chwalić dziecko?

Dla każdego rodzica jego dziecko jest kimś wyjątkowym. Jednak chwalenie malucha na każdym kroku może doprowadzić do tego, że przestanie się starać, ponieważ będzie mieć zbyt wysokie mniemanie o sobie. Mimo tego chwalenie dziecka jest niezbędne, aby zbudować w nim pozytywną samoocenę. Jak powinno się chwalić dziecko, aby zbudować w nim obiektywny obraz samego siebie? Zobaczmy.

 

Zasada nr 1 – chwal dziecko za działania zamiast nadawania etykiet

 

Kiedy dziecko zachowuje się poprawnie, zamiast mówić mu, że jest dobre lub mądre, lepiej pochwalić jego działania, np. podziękować za pomoc w sprzątaniu czy za dobre zachowanie podczas zakupów. Takie podejście zachęci dziecko do dalszego dobrego zachowania i wzbudzi w nim poczucie, że jest potrzebne, i że rodzice na nim polegają.

 

Zasada nr 2 – chwal dziecko za starania, ale nie wytykaj niedociągnięć

 

Dziecko po to uczęszcza do szkoły i przedszkola, aby poznać przydatną wiedzę, dotyczącą otaczającego go świata. Każdemu maluchowi mogą zdarzyć się trudności z nauką oraz słabsze stopnie na teście. Zamiast powiedzieć, że dziecko czegoś nie umie, w takiej sytuacji lepiej wyrazić zdanie, iż musi potrenować. Jeżeli z góry określimy, że dziecko czegoś nie potrafi, może ono uznać, że nie warto próbować poszerzać swojej wiedzy i starać się zrozumieć nowe zagadnienia. Warto budować w dziecku chęć do nauki, uczyć się razem z  nim, przepytywać i chwalić za poprawne odpowiedzi. Dobrze jest także zwracać uwagę na postępy w nauce, aby pokazać dziecku, że trenowanie daje efekty.

 

Zasada nr 3 – wzmacniaj poczucie wartości i ucz dziecko radzić sobie z krytyką

 

Rodzice powinni okazywać dumę z osiągnięć dziecka, aby wiedziało ono, że to, co robi, jest ważne dla jego bliskich. Zadowolenie warto okazywać nie tylko bezpośrednio po sukcesie, można regularnie wspominać rzeczy, które maluch zrobił dobrze w przeszłości. Jeżeli dziecko zaczyna mówić, że nigdy się czegoś nie nauczy, np. jazdy na rowerze czy tabliczki mnożenia, rodzice powinni przypomnieć inny okres, kiedy podobna sytuacja miała miejsce, a jednak udało się opanować trudności. Każde dziecko powinno mieć świadomość, że ma oparcie w swoim rodzicu, niezależnie od tego, co się stanie.

Czytaj więcej

Kiedy iść z dzieckiem do logopedy?

Prawidłowy rozwój dziecka oceniany jest przez lekarza pierwszego kontaktu, rodziców, opiekunów w przedszkolu i szkole, a kiedy trzeba, także przez specjalistów, np. psychologa. Współpraca wszystkich tych osób ułatwi odpowiednie reagowanie w przypadku, gdy konieczne są jakieś działania, np. w związku z rozwojem mowy. Kiedy warto wybrać się z dzieckiem do logopedy?

 

Kim jest logopeda?

 

Logopeda kojarzy nam się przede wszystkim ze specjalistą od wad wymowy, ale w rzeczywistości jego działanie ma szerszy zakres. Specjalista pomaga namierzyć i usunąć bariery, związane z komunikacją językową, także w zakresie rozwoju emocjonalnego i społecznego u dziecka. W zależności od przyczyny problemu logopeda może współpracować także z innymi specjalistami.

 

Skąd biorą się zaburzenia mowy?

 

Zaburzenia, związane z komunikacją językową mogą mieć różne przyczyny. Zadaniem logopedy jest ich diagnoza i podjęcie odpowiednich działań w celu ich złagodzenia lub zwalczenia. Dobry logopeda powinien więc mieć odpowiednią wiedzę między innymi z dziedziny psychologii i pedagogiki. Specjalista pracuje także z dziećmi z różnymi zaburzeniami, takimi jak autyzm czy zespół Aspergera. Pomocy u logopedy szukają rodzice dzieci niedosłyszących, jąkających się oraz osoby z dysleksją.

 

Kiedy należy udać się z dzieckiem do logopedy?

 

Wskazaniem do wizyty u logopedy są z pewnością wady mowy u dziecka. Jeżeli zauważymy, że maluch wysławia się inaczej, niż jego rówieśnicy, warto jak najszybciej udać się do specjalisty w celu postawienia diagnozy. Do wizyty powinny skłonić takie symptomy jak:

  • zmiany anatomiczne w obrębie aparatu artykulacyjnego. np. nieprawidłowa budowa języka, wady zgryzu, podejrzenie upośledzenia słuchu;
  • wolniejszy rozwój psychomotoryczny i emocjonalny u dziecka;
  • wymowa dziecka znacznie odstaje od standardów wymowy grupy rówieśniczej.

Do logopedy można udać się także z noworodkiem. Lekarz oceni, czy maluch prawidłowo oddycha, ssie i połyka. Rozwój tych funkcji ma bowiem duże znaczenie dla prawidłowej wymowy dziecka w przyszłości.

 

Rodziców, którzy zastanawiają się nad wizytą z dzieckiem u logopedy, zachęcamy do zapisów na zajęcia logopedyczne w naszym przedszkolu. Możliwość uczestnictwa zawarta jest w cenie czesnego.

Czytaj więcej

W co ubrać dziecko do przedszkola?

Dobierając zestaw ubrań dla dziecka do przedszkola, rodzice powinni wybierać odzież, która będzie wygodna i funkcjonalna zarazem. Zobaczmy, w co ubrać dziecko do przedszkola.

 

Jak ubrać dziecko do przedszkola w pierwszy dzień?

 

W przedszkolu nie odbywa się uroczyste rozpoczęcie roku szkolnego, jak to bywa w szkole, dlatego ubiór dla malucha nie musi być odświętny. Niektórzy rodzice decydują się jednak ubrać w ten dzień dziecko nieco bardziej elegancko. Nie jest to wymogiem, a jeżeli już się na to decydujemy, warto wybrać odzież, która będzie stylowa, ale też wygodna. Pierwszego dnia w przedszkolu dziecko często czuje się niepewnie. Jeżeli jest to początek samej przygody z przedszkolem, najlepiej wybrać ubranie, w którym maluch będzie czuł się komfortowo i bezpiecznie. Dzieci, które wracają do przedszkola po przerwie wakacyjnej, także muszą przyzwyczaić się do nowego rytmu dnia i nie zawsze będzie to dla nich przyjemne. Komponując ubranie dla dziecka na pierwszy dzień w przedszkolu najlepiej więc w pierwszej kolejności stawiać na wygodę, a dopiero potem na elegancki krój.

 

Jak ubierać dziecko do przedszkola?

 

Dobranie garderoby dla dziecka do przedszkola powinno być odpowiednio przemyślane. Warto uwzględnić temperaturę sal, czy jest tam ciepło, czy chłodniej. Najlepiej wybierać ubrania swobodne, w których dziecko będzie czuło się wygodnie, a uciskające elementy odzieży nie będą drażnić skóry. Pamiętajmy, że dziecko chodzi do przedszkola w celach edukacyjnych, ale także rozrywkowych. Podczas pobytu w placówce maluch chętnie się bawi, biega, jest aktywny, dlatego powinien czuć się komfortowo. Do przedszkola dla dziecka pasują między innymi:

  • spodnie dresowe;
  • spódniczki na gumce;
  • getry;
  • ubrania z lekkich oddychających materiałów np. bawełna;
  • ubrania na tzw. cebulkę, pozwalające dziecku dostosować się do aktualnej temperatury, np. rozpinana bluza, sweterek i t-shirt.

 

Wybierając ubranie do przedszkola dla dziecka, należy unikać:

  • zbyt grubej odzieży, której nie da się rozebrać;
  • ubrań zbyt obcisłych;
  • sztucznych materiałów, nieprzepuszczających powietrza;
  • ubrań ze zbyt dużą ilością zamków, guzików; dziecko może mieć problem z ich rozebraniem lub założeniem.
Czytaj więcej

Dlaczego dziecko nie chce chodzić do przedszkola?

Pójście dziecka do przedszkola po raz pierwszy to duże wydarzenia nie tylko dla malucha, ale też dla jego opiekunów. Rodzice nie wiedzą, jak na nową sytuację zareaguje ich pociecha, a samo dziecko wielokrotnie czuje się niepewnie. Na początku dzieci często czują się porzucone przez rodziców, którzy do tej pory byli z nimi praktycznie przez cały czas. Każde dziecko musi przyzwyczaić się do nowego trybu życia. Czasem adaptacja przebiega szybciej, czasem wolniej. Jeżeli jednak dziecko bardzo źle reaguje na pobyt w przedszkolu, warto zastanowić się, gdzie leży przyczyna takiego zachowania.

 

Adaptacja do przedszkola

 

Adaptacja, czyli przystosowanie, wiąże się przede wszystkim z przyzwyczajeniem malucha do nowych warunków. Wiele placówek przedszkolnych zdaje sobie sprawę, że proces adaptacji może być długi i trudny, dlatego organizowane są spotkania adaptacyjne jeszcze przed rozpoczęciem nowego roku szkolnego. Czasem jednak nie ma możliwości uczestnictwa w takich zajęciach. Co można zrobić w takiej sytuacji? Istnieje kilka wskazówek, które mogą wspomagać adaptację dziecka:

  • konsekwencja – decydując się na posłanie 3-latka do przedszkola, trzeba być konsekwentnym. Niektórzy rodzice wypisują dziecko po kilku tygodniach, twierdząc, że nie umie przystosować się do sytuacji. Może to źle wpłynąć na przyszłe umiejętności społeczne dziecka;
  • stanowcze pożegnanie – przeciąganie pożegnania w drzwiach sali przedszkolnej tylko utrudnia dziecku przystosowanie się;
  • pozytywne nastawianie – zawsze warto rozmawiać z dzieckiem o pozytywnych aspektach chodzenia do przedszkola;
  • cierpliwość – cierpliwość w połączeniu z konsekwencją to dwa elementy, które ułatwią dziecku adaptację do nowych warunków.

 

Niechęć dziecka do przedszkola to powszechne zjawisko, które często trzeba po prostu przeczekać. Odpowiednie motywowanie dziecka i pozytywne wzmocnienia, połączone z konsekwencją działań rodziców, powinny ułatwić wspólne przejście przez ciężki okres adaptacyjny. Jeżeli jednak przystosowanie trwa zbyt długo, a działania rodziców i opiekunek nie pomagają, warto zacząć szukać pomocy u specjalisty.

Czytaj więcej

Czy twoje dziecko jest niejadkiem?

Większość rodziców przykłada dużą wagę do odpowiedniego żywienia swojego dziecka. Aktualne zalecenia specjalistów znacznie różnią się od tych, które stosowało się jeszcze w poprzednim pokoleniu. W dzisiejszych czasach, jeżeli dziecko stroni od posiłku, nie musi to od razu oznaczać, że jest ono niejadkiem. Okazuje się, że maluchy w spokojnym otoczeniu potrafią same decydować o tym, ile pokarmu potrzebują. Jak więc rozpoznać dziecko, które faktycznie jest niejadkiem? Na jakie symptomy zwracać uwagę?

 

Kim jest niejadek?

 

W Polsce definicja niejadka nie jest jasno określona. Zazwyczaj termin ten jest nadużywany i często odnosi się także do dzieci, które po prostu stronią od pewnego rodzaju posiłków. Często też o niejadku mówi się, gdy dziecko je mniej, niż chcieliby tego rodzice lub opiekunowie. W wielu przypadkach nazywanie dziecka w ten sposób nie ma żadnego określonego uzasadnienia. Termin ten nie jest też stosowany oficjalnie jako pojęcie medyczne. Kiedy więc bycie „niejadkiem” to po prostu upodobania dziecka, a kiedy stanowi powód do niepokoju?

 

Jak rozpoznać cechy prawdziwego „niejadka”?

 

W klasyfikacji medycznej nie znajdziemy „niejadka”, ale pojawiają się tam zaburzenia karmienia. To właśnie tymi kryteriami powinni kierować się rodzice, starając się określić, czy problemy z jedzeniem ich dziecka stanowią wskazania do leczenia. Niektórzy specjaliści rozróżniają trzy typy problemów z jedzeniem u dzieci:

  • dzieci jedzą za mało;
  • dzieci, jedzą ograniczoną ilość pokarmów;
  • dzieci, wykazują lęk przed jedzeniem.

 

Jeżeli dodatkowo u dziecka pojawia się nagły spadek masy ciała, osłabienie i częste uczucie zmęczenia, są to sygnały, że trzeba skontaktować się ze specjalistą.

 

Rodzice nie powinni lekceważyć niepokojących objawów u swoich dzieci. Trzeba jednak pamiętać, że pojęcie „niejadka” często odnosi się do maluchów, które tak naprawdę nie mają problemów z jedzeniem, a jedynie czasem grymaszą. Oczywiście ustalenie diagnozy samodzielnie jest trudne, ponieważ symptomy poważniejszych zaburzeń, związanych z jedzeniem mogą nie być jednoznaczne. W razie wątpliwości warto zawsze zasięgnąć porady specjalisty.

Czytaj więcej

Co powinno umieć dziecko, idące do przedszkola?

Wielu rodziców decyduje się na posłanie dziecka do przedszkola po ukończeniu przez nie 3 lat. Od dzieci w tym wieku wymaga się już pewnej samodzielności. Co powinno umieć dziecko, które rozpoczyna uczęszczanie do przedszkola?

 

Dziecko 3-letnie w przedszkolu – co powinno potrafić?

 

Każdy rodzic, który zapisze dziecko do przedszkola, powinien odpowiednio przygotować je do nowych doświadczeń. Przede wszystkim warto postawić na naukę samodzielności w zakresie jedzenia czy korzystania z toalety. Maluch powinien również potrafić ubrać się i rozebrać, przynajmniej z bluzki czy spodni.

 

Oprócz samodzielnie wykonywanych zadań trzeba dziecko nauczyć, że będzie się od niego oczekiwać wykonywania poleceń nauczyciela. Maluch powinien wiedzieć, że po zabawie będzie musiał po sobie posprzątać, a podczas zajęć musi być grzeczny i nie przeszkadzać pani oraz innym przedszkolakom. Zadaniem rodzica jest też przygotowanie dziecka to tego, że nie będzie w grupie samo, a więc nauczyciel nie będzie mógł skupić uwagi tylko na nim. Dobrze jest nauczyć 3-latka zwrotów grzecznościowych, takich jak “proszę” i “dziękuję” oraz uświadomić mu, że powinien dzielić się zabawkami z innymi dziećmi.

 

Jak przygotować dziecko do pójścia do przedszkola?

 

Przed pierwszym dniem w przedszkolu warto rozmawiać z dzieckiem na temat zmiany w jego życiu. Początki często są trudne i wiele 3-latków czuje się zagubionych w nieznanym miejscu. Rodzic powinien pokazać maluchowi pozytywne aspekty przebywania w nowym otoczeniu (możliwość poznania innych dzieci, dostęp do zabawek, wspólne zabawy przedszkole). Nie wolno straszyć ani przedszkolem, ani panią nauczycielką.

 

Dziecko w wieku 3 lat potrafi już wiele zrozumieć. Rolą rodzica jest więc szczera rozmowa z dzieckiem oraz wytłumaczenie mu, jak powinno zachowywać się wśród rówieśników. Panie w przedszkolu potrafią radzić sobie w trudnych sytuacjach, jednak im lepiej przygotujemy naszą pociechę, tym bardziej ułatwiamy im pracę. Trzeba zrozumieć, że opieka nad dużą grupą dzieci nie jest łatwa, a im więcej samodzielnych przedszkolaków, tym sprawniej odbywają się zajęcia.

Czytaj więcej

Czego nie powinni robić rodzice, gdy dziecko idzie do przedszkola?

Pierwsze dni dziecka w przedszkolu to duży stres zarówno dla malucha, jak i jego opiekunów. Bardzo często pierwszy września wiąże się z zachwianiem poczucia bezpieczeństwa dziecka, przez co może ono reagować strachem, objawiającym się wielogodzinnym płaczem. Nie każde dziecko zareaguje na nową sytuację w taki sam sposób, jednak warto wiedzieć, jakich zachowań unikać, posyłając dziecko do przedszkola.

 

Straszenie dziecka przedszkolem

 

Słowa takie jak „Pani w przedszkolu nauczy cię dyscypliny” mogą przestraszyć dziecko i sprawić, że jeszcze bardziej będzie obawiało się pozostania w nowym miejscu. Znacznie lepiej jest zachęcać dziecko do nowych doświadczeń, pokazując pozytywne aspekty, z jakimi wiąże się pobyt w przedszkolu.

 

Zaglądanie do sali po pożegnaniu

 

Pożegnanie z dzieckiem pierwszego dnia w przedszkolu to trudna sytuacja także dla rodziców. Czasem trudno jest rozstać się z maluchem i rodzic musi zmusić się do tego, aby zamknąć drzwi sali i odejść. Jednak kiedy już to zrobi, nie powinien zaglądać do sali ponownie, aby sprawdzić, jak maluch się zachowuje.

 

Przyprowadzanie dziecka w ostatniej chwili

 

W pierwsze dni warto przyprowadzić dziecko do przedszkola nieco wcześniej, aby mogło ono zapoznać się z nowym miejscem i rówieśnikami jeszcze przed śniadaniem i zajęciami. Wpłynie to na zwiększenie poczucia bezpieczeństwa malucha.

 

Poddawanie się łzom dziecka

 

Wiele dzieci pierwszego dnia demonstruje swoje niezadowolenie płaczem, często krzykiem i tupaniem. Rodzic musi wykazać się opanowaniem i nie poddawać takim demonstracjom dziecka. Jeżeli maluch wyczuje, że może wymusić zmianę nastawienia rodzica, takie zachowanie będzie się powtarzać.

 

Okazywanie uczucia zdenerwowania

 

Rodzic powinien być cierpliwy. Reagując zdenerwowaniem lub rozdrażnieniem na niepewność dziecka, tylko ją spotęguje.

 

Rozmawianie z wychowawczynią o zachowaniu dziecka

 

Warto unikać rozmów o negatywnym zachowaniu dziecka przy maluchu. Jeżeli taka rozmowa jest konieczna, lepiej umówić się z wychowawczynią na spotkanie, kiedy naszej pociechy nie będzie w pobliżu.

Czytaj więcej