Blog

Wielu rodziców zastanawia się, jak zachęcić swoją pociechę do zdrowego odżywiania. Często zdarza się, że dziecko stroni od bogatych w witaminy warzyw i owoców, preferując sklepowe słodkości. Co możemy zrobić, aby zachęcić dziecko do zdrowego odżywiania? Poniżej przedstawiamy kilka wskazówek.

Zaprezentuj dobry przykład

Dzieci uwielbiają naśladować swoich rodziców, dlatego jeżeli chcesz skłonić je do zdrowego odżywiania, też musisz przejść na zdrową dietę. Wspólne posiłki powinny być zbilansowane i opierać się na produktach, które dostarczają dużej dawki składników odżywczych. Warto również postawić na to, aby w domu łatwo dostępne były zdrowe przekąski i słodycze. Co więcej, rodzic, oprócz zdrowej diety, może promować także zdrowe nawyki w postaci systematycznej aktywności fizycznej z dzieckiem. Pamiętaj, że najwięcej dobrych przyzwyczajeń maluch wynosi z domu, a więc jeżeli chcesz, aby Twoja pociecha zdrowo się odżywiała, pokaż, że Ty również stawiasz na wartościowe posiłki.

Unikaj nakazów

Wspólne posiłki i promocja zdrowego żywienia z pewnością pomogą wyrobić w dziecku zdrowe nawyki, jednak wielu rodziców popełnia błąd, zmuszając malucha do zjadania pełnych porcji lub potraw, których nie lubi. Pamiętaj, że nie zawsze uda się przekonać malucha do tego, aby zjadł szpinak czy sałatę, ale z pewnością zasmakują mu jakieś owoce i warzywa. Chcąc zachęcić dziecko do jedzenia jarzyn, można ułożyć z nich kolorowy, ciekawy obrazek, dzięki któremu wspólny posiłek stanie się też wspaniałą zabawą.

Zwróć uwagę na wielkość posiłków

Zbyt duże porcje, nawet zdrowego jedzenia, mogą prowadzić do przybierania na wadze. Bardzo ważne jest więc, aby nauczyć dziecko, ile jedzenia powinno znajdować się na talerzu podczas jednego posiłku. Musisz też pamiętać o tym, aby nie zmuszać dziecka do jedzenia, jeżeli uzna, że jest już najedzone.

Pamiętaj o zdrowym śniadaniu

Poranny posiłek w dni robocze często jest przygotowywany w pośpiechu. Warto pamiętać o tym, że przygotowanie zdrowego śniadania wcale nie musi być czasochłonne, a może wspierać zdrowe nawyki u dziecka już od początku dnia. Staraj się przygotowywać śniadanie, które będzie lekkie, ale bogate w składniki odżywcze, na przykład jogurt bez cukru z owocami lub pieczywo zbożowe z sałatą i pomidorem.

W okresie dorastania dziecko wielokrotnie zademonstruje trudne zachowania, z którymi wielu rodziców nie wie, jak sobie poradzić. Problem pojawia się przede wszystkim przy pierwszym dziecku, gdy dla opiekunów pewne zachowania stanowią jeszcze nowe doświadczenie. Czasem dziecko ma trudny charakter, a wtedy niepożądane reakcje mogą pojawiać się często, dlatego warto wiedzieć, jak sobie radzić z trudnymi zachowaniami u dziecka.

Kluczem do rozwiązania problemu jest dokładna analiza trudnych zachowań, które nie zawsze mają związek z zaburzeniami rozwojowymi, a znacznie częściej są po prostu odpowiedzią na aktualną sytuację w otoczeniu malucha.

Złość

Nagłe wybuchy złości u dziecka, np. gdy rodzic przerwie mu zabawę, zdarzają się dość często u wielu maluchów. Bardzo ważne, aby w takiej sytuacji zachować spokój. Nie należy krzyczeć i upokarzać dziecka, ponieważ taka impulsywna reakcja może doprowadzić do nasilenia się takich zachowań u malucha, który będzie brał przykład z dorosłego.  Jeżeli dziecko mocno się złości lub buntuje przeciw czemuś, warto dać mu czas na uspokojenie. Można postarać się odwrócić uwagę dziecka od przedmiotu złości na coś, co pomoże mu zapomnieć o sytuacji, która spowodowała nasilenie gniewu.

Wymuszanie płaczem

Jeżeli rodzic bardzo szybko ustąpi dziecku, gdy zacznie płakać w celu wymuszenia czegoś, maluch bardzo szybko nauczy się, że taka technika działa i zacznie jej nadużywać. Chcąc uniknąć takich sytuacji, już po pierwszej akcji wymuszania należy ustalić z dzieckiem pewne zasady i wzory zachowania. Warto starać się wytłumaczyć maluchowi, że wymuszający płacz nie jest zachowaniem dobrze odbieranym w otoczeniu. Oczywiście taka rozmowa nie zawsze przynosi dobre skutki, dlatego, gdy dziecko zacznie krzyczeć i płakać, ponieważ, np. mama nie kupi mu wybranej zabawki, należy zachować spokój i odprowadzić dziecko w ustronne miejsce, aby poczekać, aż samo ochłonie. Szarpanie i krzyk mogą spowodować jeszcze bardziej histeryczną reakcję, dlatego lepiej tego unikać.

Strach i wycofywanie się

Nie wszystkie trudne zachowania dziecka muszą wiązać się z gwałtowną i agresywną reakcją. Czasem zdarza się, że dziecko jest bardzo lękliwe, przez co nie radzi sobie nawet w niezbyt skomplikowanych sytuacjach. Nadmierny strach u dziecka może mieć wiele przyczyn. Często związany jest z tym, że rodzice stawiają dziecku zbyt wysoką poprzeczkę, przez co ciągle zmaga się ze stresem. A być może jest przeciwnie i maluch jest wyręczany we wszystkim, co prowadzi do tego, że kiedy zostaje sam na sam z trudną sytuacją, nie potrafi sobie z nią poradzić? W przypadku gdy dziecko jest bardzo lękliwe, należy ustalić przyczynę takiego zachowania. Warto wsłuchać się w to, co maluch lubi i robi oraz jak reaguje na określone bodźce. Nie należy zmuszać dziecka do robienia tego, czego się boi. Nie powinno się go też nadmiernie chwalić, ponieważ takie zachowanie zniechęca do kreatywności i może powodować pasywność w sytuacjach, wymagających określonych akcji.

Pojawienie się zębów mlecznych to wielkie wydarzenie w życiu każdego dziecka, a także jego rodziców. Jest ono świętowane niczym postawienie pierwszego kroku czy wypowiedzenie pierwszego słowa. Bardzo ważnym momentem jest także wypadanie mleczaków, które w pewnym momencie życia dziecka ustępują miejsca zębom stałym. Sprawdźmy, na czym polega proces wymiany uzębienia i kiedy on następuje.

Zęby mleczne – kiedy rosną?

Wyrastanie zębów mlecznych rozpoczyna się zazwyczaj w okresie pomiędzy 6 a 12 miesiącem życia. Dokładny moment pojawienia się pierwszych zębów to kwestia bardzo indywidualna i uzależniona od uwarunkowań genetycznych. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli u rodziców pierwsze ząbki pojawiły się szybko, to podobnie będzie w przypadku dziecka. Późne ząbkowanie również wynika z rodzinnych skłonności, dlatego nie powinien być to powód do zmartwień.

Mleczaki – ile ich jest? Czy mają korzenie?

U zdrowego dziecka zębów mlecznych jest 20 (8 siekaczy, 8 trzonowców i 4 kły). Mleczaki mają korzenie, ale są one krótsze niż korzenie zębów stałych. Ponadto, korzenie mleczaków są bardziej stożkowate niż w przypadku zębów stałych, co sprawia, że proces wypadania przebiega bezboleśnie.

Zęby mleczne – kiedy zaczynają wypadać?

Wypadanie mleczaków, podobnie jak ich wyrzynanie uzależnione jest od indywidualnych uwarunkowań. U niektórych dzieci wymiana uzębienia następuje wcześniej, a u innych może nastąpić później i mieć wolniejszy przebieg. Proces wymiany zębów mlecznych na stałe rozpoczyna się zwykle około szóstego roku życia dziecka, a kończy się w wieku około 12-13 lat. Mleczaki nie wypadają od razu. Następuje to stopniowo i jako pierwsze wypadają jedynki. Przez kilka lat w jamie ustnej dziecka zęby mleczne przemieszane są z zębami stałymi. Co ciekawe tempo przebiegu oraz moment rozpoczęcia wypadania mleczaków zależy również od płci dziecka. U dziewczynek proces ten następuje zwykle wcześniej i ma łatwiejszy przebieg. 

Podsumowanie

Warto pamiętać, że mleczaki odgrywają ważną rolę w rozwoju jamy ustnej dziecka, ponieważ pełnią funkcje trawienne i są istotne dla mowy i prawidłowego rozwijania się szczęki i kości twarzy. Dlatego tak ważne jest dbanie o zęby mleczne i systematyczne wizyty u stomatologa, który pomoże utrzymać je w dobrym stanie do momentu, kiedy przyjdzie pora na wymianę ich na stałe zęby.

Większość rodziców przykłada dużą wagę do odpowiedniego żywienia swojego dziecka. Aktualne zalecenia specjalistów znacznie różnią się od tych, które stosowało się jeszcze w poprzednim pokoleniu. W dzisiejszych czasach, jeżeli dziecko stroni od posiłku, nie musi to od razu oznaczać, że jest ono niejadkiem. Okazuje się, że maluchy w spokojnym otoczeniu potrafią same decydować o tym, ile pokarmu potrzebują. Jak więc rozpoznać dziecko, które faktycznie jest niejadkiem? Na jakie symptomy zwracać uwagę?

Kim jest niejadek?

W Polsce definicja niejadka nie jest jasno określona. Zazwyczaj termin ten jest nadużywany i często odnosi się także do dzieci, które po prostu stronią od pewnego rodzaju posiłków. Często też o niejadku mówi się, gdy dziecko je mniej, niż chcieliby tego rodzice lub opiekunowie. W wielu przypadkach nazywanie dziecka w ten sposób nie ma żadnego określonego uzasadnienia. Termin ten nie jest też stosowany oficjalnie jako pojęcie medyczne. Kiedy więc bycie „niejadkiem” to po prostu upodobania dziecka, a kiedy stanowi powód do niepokoju?

Jak rozpoznać cechy prawdziwego „niejadka”?

W klasyfikacji medycznej nie znajdziemy „niejadka”, ale pojawiają się tam zaburzenia karmienia. To właśnie tymi kryteriami powinni kierować się rodzice, starając się określić, czy problemy z jedzeniem ich dziecka stanowią wskazania do leczenia. Niektórzy specjaliści rozróżniają trzy typy problemów z jedzeniem u dzieci:

• dzieci jedzą za mało;
• dzieci, jedzą ograniczoną ilość pokarmów;
• dzieci, wykazują lęk przed jedzeniem.

Jeżeli dodatkowo u dziecka pojawia się nagły spadek masy ciała, osłabienie i częste uczucie zmęczenia, są to sygnały, że trzeba skontaktować się ze specjalistą.

Rodzice nie powinni lekceważyć niepokojących objawów u swoich dzieci. Trzeba jednak pamiętać, że pojęcie „niejadka” często odnosi się do maluchów, które tak naprawdę nie mają problemów z jedzeniem, a jedynie czasem grymaszą. Oczywiście ustalenie diagnozy samodzielnie jest trudne, ponieważ symptomy poważniejszych zaburzeń, związanych z jedzeniem mogą nie być jednoznaczne. W razie wątpliwości warto zawsze zasięgnąć porady specjalisty.