Blog

Przedszkolak obgryza paznokcie

Dzieci w wieku przedszkolnym często wkładają paluszki do buzi. Jeśli jednak zauważymy, że czynność
ta towarzyszy sytuacjom kiedy dziecko jest zdenerwowane lub nie radzi sobie z emocjami
powinniśmy zwrócić na to uwagę. Obgryzanie paznokci, ssanie kciuka lub obgryzanie skórek wokół
paznokci ma zazwyczaj podłoże natury psychicznej.
Kiedy takie czynności pojawiają się sporadycznie, rodzic nie ma powodów do niepokoju. Sytuacja
kształtuję się inaczej, kiedy przedszkolak wykonuje je kilka razy dziennie co może świadczyć, że
dziecko jest zestresowane i nie radzi sobie z emocjami oraz potrzebuje pomocy i wsparcia.
Dzieci podobnie jak dorośli mają codziennie do czynienia z sytuacjami stresującymi. W
przeciwieństwie jednak do dorosłych często nie potrafią jeszcze nazwać swoich uczuć i poradzić sobie
z nimi . W związku z tym szukają rozładowania napięcia w inny sposób np. wkładając palce do buzi,
okręcając włosy na palcu lub właśnie obgryzając paznokcie. Impulsem mogą być również zabawki,
gry lub filmy, które wywołują niepokój. Niezbędne jest, aby rodzic miał kontrolę nad tym, z jakimi
bodźcami dziecko ma do czynienia.

Czy to minie?

Zdarza się, że przedszkolak obgryza paznokcie sporadycznie, a wykonywanie tej czynności zanika,
kiedy upora się on z „problemem”. Zdarza się również, że dziecko znajduję sobie zamiennik w postaci
innych nawyków np. obgryzania warg, drapania się bądź kręcenia się. Niepokojące jest to, że takie
zachowania z czasem mogą przejść w nawyk . Taki nawyk staje się wyuczonym zachowaniem i nie
spełnia z pewnością już funkcji, o których wspominaliśmy wyżej. W takich wypadkach niezbędna
będzie pomoc psychologa, które zaproponuje odpowiednią pomoc.

Czy moje dziecko jest podatne na obgryzanie?

Zazwyczaj ten odruch występuję u dzieci, które są nadmiernie pobudliwe, napięte bądź wyjątkowo
nieśmiałe. Jest to grupa przedszkolaków, która trudniej radzi sobie z uczuciami. Zdarza się tak, że
dziecko nie jest w stanie powiedzieć, co się dzieje, pojawiają się nieświadome gesty takie jak np.
obgryzanie paznokci, drapanie się czy machanie nogą podczas siedzenia. Obgryzanie paznokci może
być też wyuczonym zachowanie, które zostało podpatrzone od rówieśnika bądź osoby dorosłej.

Obgryzane paznokcie przedszkolaka – konsekwencje

Obgryzione paznokcie lub skórki wokół nich są nie tylko nieestetyczne, ale mogą być również
miejscem podatnym na infekcje. Długotrwałe obgryzanie paznokci może mieć również konsekwencje
takie jak wady zgryzu lub bardzo zniekształcona płytka paznokcia.

Strach, niepokój nie są obce przedszkolakowi. Naturalne jest to, że dziecko dopiero uczy się jak
powinno na nie reagować. Przyjmuje ono różne działania by zredukować te uczucia. Rozwiązaniem są
dla niego wszystkie czynności, które przyniosą, chociaż chwilową ulgę. Każde wypróbowane działanie,
a w szczególności to, które działało rozluźniająco może zostać utrwalone. Jest wiele sposobów jak
radzić sobie z obgryzaniem paznokci u przedszkolaka. Przede wszystkim rodzic powinien zadbać o to,
by dziecko miało krótko obcięte paznokcie. Jeśli u dziecka pojawiły się pierwsze próby obgryzania
można paznokcie posmarować specjalistycznym płynem – jest on wyjątkowo gorzki, co zniechęci
dziecko do skubania paznokci. Warto również dbać o to, by dziecko miało zajęte ręce – pomocne
mogą okazać się gumowe piłeczki, które można ściskać i wszystkie inne formy odwrócenia i zajęcia
jego uwagi czymś innym. Gdy rodzic zauważa, że dziecko zaczyna wkładać palce do buzi może zająć
go rozmową lub zabawą, wspólne rysowanie również odwróci uwagę malucha.

Ważne jest jednak przede wszystkim to by rozpoznać przyczynę takiego zachowania u malucha i
starać się pomóc mu w rozwiązaniu problemu i radzeniu sobie z uczuciami związanymi z tą sytuacją.
Nie należy krytykować dziecka, karać go lub wyśmiewać . Dziecko trzeba wspierać, pomóc mu w
radzeniu sobie z trudnościami i rozmawiać z nim o problemie to spowoduje, że maluch poczuje się
bezpieczniej.
Obgryzanie paznokci nie jest problem wyłącznie dziecięcym, często robią to również nastolatkowie i
ludzie dorośli. U dzieci problem jest wyjątkowo skomplikowanym, ponieważ w tym wieku uczą się
one reagowania na stres i radzeniem sobie z nim dlatego tak ważne jest by pomóc dziecku w tych
trudnych sytuacjach. Zawsze też można skorzystać z pomocy i wsparcia psychologa gdy problem
narasta i domowe sposoby nie skutkują.